जिन्दगी को यो भोगाइ मा हजारौं गल्ती छन् लाखौं तनाव छन् कति दुख हरु पनि छन् तर मेरो यो मुस्कान ले कहिले साथ छोडेन त्यसैमाथि घरको जिम्मेवारी थपिदै छ यसै मा खुसी छु जिन्दगी को भोगाइ ले धेरै कुरा को पाढ सिकाएर जान्छ धेरै सजिलो हुन्छ अरुलाइ सम्झाउन जब आफुलाइ पर्छ नी धेरै गारो हुँदोरहेछ आफुले आफुलाइ सम्झाउन खै कसरी लेखु जहाँ कुनै शब्द नै छैनन्
निःशब्द छन् जत्ति लेखे पनि जिन्दगी मा लेखिएको शब्दहरू म जस्तै भोलि बिलाएर जानेछन् जिन्दगी भनेकै घाम छाया जस्तै रहेछ जन्म पछिको मृत्यु त निस्चित नै हो तर पनि जिन्दगी मा पैसा जती नै कमाए पनी खल्ती रीतो नै रह्यो आखिर के रहेछ पैसा भन्ने चिज? साहिद मेरो भाग्य कोर्ने भावी ले छुट्टै कोरिदिएछ !
जिन्दगी जन्मेको दिन देखि सुरु भएयता पनि मृत्यु को कुनै निस्चित छैन कहिले पैसाको अभाव त कहिले परिवार को माया को अभाव मेरो जिन्दगी भनेकै डुब्न लागेको घाम जस्तै हो भनेर सोच्छु खै कसरी भन्नु मेरा भोगाइ हरु हात छ खुट्टा छ तर जिउँदै लंगरो भएको महसुस हुन्छ ! पैसा भएन भने समाजको पनि हेला हुँदो रहेछ पैसा पैसा आखिर रहेछ के पैसा भन्ने चिज तर पनि भाग्य लेख्ने बिधताको मनमा पनि सायद मेरो जिन्दगी लेख्ने बेला पीडा र दुःख बाहेक अरु केही थिएन होला त्यसैले त मेरो जिवनमा ईश्वरको बरदान कहिले पनि आइपुक्न सकेन ! आज मेरो जिवनलाई आफैले आफैलाई सोध्ने गर्छु कहिले सम्म चलिरहन्छ यत्तिकै जिन्दगी?
✍️गोकुल देवकोटा
सान्नित्रिबेणि गा.पा ३, कालिकोट
